Rozdział 8

"Normalny uśmiech, banalne spojrzenia, a jednak coś wyjątkowego."

 Popatrzyłam na Nialla. W jego oczach widziałam ból, zraniłam go. Wstał i wybiegł w stronę drzwi. Ruszyłam za nim:
- Niall! Stój! - krzyknęłam zatrzymując go.
- Zostaw mnie! - powiedział stojąc tyłem.
- Co się stało? Przecież to tylko gra - odparłam.
Odwrócił się w moja stronę. Widziałam jego smutną twarz.
- Nie udawaj głupiej. Wiesz co się stało. - powiedział ponurym głosem.
- Przestań! Porozmawiajmy - powiedziałam a po moich policzkach zaczęły spływać łzy. Popatrzyłam mu w oczy. Nic nie powiedział, po prostu odszedł.
- Niall! Proszę! - krzyknęłam, patrząc jak wsiada do samochodu i odjeżdża...

    Płacząc usiadłam na progu przed domem. Usłyszałam jak ktoś wychodzi z domu i siada obok mnie.
- Zależy mu na tobie. - odparł
- Mi też na nim zależy - odpowiedziałam
- To czemu nie jedziesz za nim? - spytał
- Bo nie wiem co mam zrobić.
Złapał mnie za rękę:
- Pamiętaj, że mi też na tobie zależy - powiedział
- Pamiętam. - odpowiedziałam.
Siedzieliśmy w ciszy aż przyszedł Louis.
- Ellie, Zayn idziecie czy będziecie tak tu siedzieć?
- Idziemy - odpowiedział Zayn.
- Przepraszam, że Niall poszedł przeze mnie - odparłam.
- Nie przejmuj się. Przejdzie mu. - powiedział Lou obejmując mnie.
Wróciliśmy z powrotem na imprezę.

- Wszystko w porządku? - spytał Harry tańcząc ze mną.
- Tak! - odparłam.
Byłam już trochę wstawiona więc zapomniałam o sprawie z Niallem.
- Teraz liczy się tylko zabawa! Chce się upić! - krzyknęłam przybliżając się do niego.
Po chwili przyszedł Zayn i odbił mnie Harremu. Piliśmy i tańczyliśmy na całego.

- Prawie wszyscy już odpadli. - powiedział Louis.
- AHAHA patrzcie co robi Liam - krzyknęłam do chłopaków.
Wszyscy wpadli w dzikie śmiechy.
- HAHA ale się upił! - krzyknął Harry.
- Jak można zasnąć dupą w akwarium! - odparł Zayn
- Eyy tylko nie mówmy tego Danielle. - odparłam
- Oby moje złote rybki nie pogryzły mu tego i tamtego! - krzyknął Lou.
Nie mogliśmy przestać się śmiać.
- Alko już nie ma - odparł Harry.
- Ey nie, czekaj .. zara coś przyniosę jeszcze, ale nie mówcie El bo mnie zabije! - powiedział Lou.
Po chwili przyniosł wielką butelkę wina.
- Kto pije? - krzyknął
- Ja - odpowiedzieliśmy wszyscy razem.
Louis polał wszystkim. Wypiliśmy i po chwili padłam ze zmęczenia. Czułam tylko jak ktoś zanosi mnie na górę i całuję w policzek.

*rano*

 Otworzyłam oczy. Głowa tak mnie bolała, że nie mogłam wstać z łóżka. Odwróciłam się i zobaczyłam Zayna który leży na plecach i patrzy się w sufit.
- Oooo już wstałaś! - powiedział uśmiechając się i patrząc mi w oczy.
- No, tylko nie mam siły wstać. - odparłam
Wstał i podszedł w moja stronę łóżka.
- Co ty robisz? - spytałam śmiejąc się.
- Zanoszę cię na dół, na śniadanie. - odparł
- Nie musisz, jakoś dam radę. - odparłam.
- Wniosłem cie tu, to zniosę na dół.
Odkrył mnie spod kołdry i wziął na ręce. Oparłam głowę na jego ramieniu i zeszliśmy na dół po schodach.

 Schodząc widziałam nadal śpiącego Harrego i Liama w mokrych spodniach.
- Dobrze, że gołąbeczki już wstały! Nie chce was pośpieszać czy coś ale El będzie tu za 1h a wydaję mi się, że pominąłem sprawę imprezy w naszej wczorajszej rozmowie. - powiedział, śmiejąc się.
Zayn mnie postawił a ja poszłam do salonu po telefon. Chciałam zadzwonić do mamy i powiedzieć, że nic mi nie jest.
Włączyłam telefon. To co zobaczyłam przywróciło mi pamięć i znów zaczęłam się źle czuć:

                                                 "1 nieodebrane połączenie od Niall <3"

Wybrałam numer Nialla i zadzwoniłam.


... Nie odebrał.

"Nie doceniamy chwil, dopóki nie staną się wspomnieniami."

__________________________________________________________________________________
 podoba się ? :)

piszcie w kom    ❤

Przepraszam, że taki krótki ://
W piątek dodam kolejny xx
:))

 Jeśli chcesz być na bieżąco, podaj w komentarzu nazwę swojego twittera
a ja będę powiadamiać cię o nowych rozdziałach! :))