Rozdział 14

"Mam taki charakter, który łatwo skrzywdzić, choć nie widać ran, pozostają blizny."

- Wszystko w porządku? - spytał przejęty Harry wstając gwałtownie z krzesła.
- Tak - powiedziałam i uśmiechnęłam się.
- Nie martw się - dodałam po chwili.
Usiadłam na swoje miejsce.
- Jedzenie! Nareszcie!!! - krzyknął Liam.
- A ty co w Nialla się bawisz? - zażartował Louis.
Po tych słowach popatrzył się na mnie ze smutną miną.
- Louis, nie rób takiej miny, wszystko dobrze. - dodałam obejmując go ramieniem. Wszyscy wpadliśmy w śmiech i zaczęliśmy jeść.

 W końcu wszystko się układa. Nie mam powodu by się martwić i dokonywać jakiegokolwiek wyboru. Nie można wybierać na siłę, to po prostu przyjdzie z czasem. - pomyślałam.

 Po chwili poczułam, że ktoś do mnie dzwoni.
- Mama - powiedziałam i odebrałam telefon.
- Halo? - odparłam
- Gdzie jesteś? - spytała mama.
- Z chłopakami, coś się stało?
- Nie, tak tylko pytam ale nie wracaj za późno - powiedziała zmartwiona.
- Ok. - rozłączyłam się.

- Coś się stało? - spytał Zayn
- Nie, dzwoniła z kontrolą. Zaraz będę już iść, chce w końcu wrócić do domu o normalniej godzinie - powiedziałam a po chwili wszyscy zaczęliśmy się śmiać.
- Ja też muszę już iść. Chodź odwiozę cię. - powiedział Zayn wstając od stołu.
- Cześć piękna. - powiedział Louis przytulając mnie na pożegnanie.
- Pa śliczny- odparłam chichocząc.
Pożegnałam się z resztą i chciałam już odejść lecz poczułam jak ktoś łapie mnie za rękę i przyciąga do siebie.
- Jak coś to dzwoń - powiedział zaniepokojony Harry i puścił mnie z uścisku.
- Ok, nie martw się wszystko będzie dobrze. - wtuliłam się w niego.

Wyszliśmy z restauracji i kierowaliśmy się w stronę samochodu Zayna.
Szliśmy tak blisko, że nasze ręce ocierały się o siebie. Po chwili delikatnie chwycił moją dłoń.
- Zayn - powiedziałam cicho i patrząc mu w oczy wyplątałam moją rękę z uścisku.
- Przepraszam. - powiedział smutno. Otworzył mi drzwi i ruszyliśmy w drogę.
Siedzieliśmy w ciszy.
- Głupio mi. - odparł smutno Zayn
- Przestań, przecież nic się nie stało. - odparłam lekko się uśmiechając.
- Stało się. Nie mogę się tak zachowywać.
- Przecież nie pojadę teraz do Perrie i nie powiem jej, że trzymaliśmy się za ręce. - odparłam
- Wiem ale nie mogę zachowywać się jakbyśmy byli razem. - powiedział smutno.
- Nie wiem o czym ty mówisz. Ja pamiętam tylko "przyjacielski" uścisk dłoni. - powiedziałam uśmiechając się. Odwzajemnił uśmiech a nim się obejrzałam byliśmy już przed moim domem.

- Dziękuję ci za wszystko. - powiedziałam i pocałowałam go delikatnie w policzek.
- Nie ma za co - odparł Zayn przytulając mnie na pożegnanie.
Nagle przed oczami pojawiły mi się wszystkie nasze wspomnienia które po chwili zniknęły zostawiając za sobą teraźniejszość.
Wysiadłam z samochodu i podeszłam w stronę drzwi. Obróciłam się a Zayn'a już nie było.
Przekręciłam klucz i weszłam do środka. Wbiegłam szybko na górę. Chciałam pomyśleć i pobyć trochę sama. Rzuciłam się na łóżko i zaczęłam rozmyślać.

 Cieszę się, że miedzy nimi wszystko jest tak jak zawsze. Moje serce jest rozdarte na kawałki ale mam nadzieję, że niedługo będę wstanie poskładać je w całość.
Po tych słowach sięgnęłam po telefon i wybrałam numer Nialla.
- Halo? - odparł Niall a moje serce zadrżało.

"Jeśli mogłabym to wszystko przywrócić i znów być blisko Ciebie, zrobiłabym to teraz" 

__________________________________________________________________________________

podoba się?

piszcie w kom ❤

 Jeśli chcesz być na bieżąco, podaj w komentarzu nazwę swojego twittera
a ja będę powiadamiać cię o nowych rozdziałach! :)) 

Z racji tego, że dawno nie było rozdziału, a ten jest krótki, jutro kolejna część! :)

xoxo